အ နက္ ရိႈင္း ဆံုး (ဝတၱဳတို)

ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္(mr guitar) ဒီဆိုင္ေလးကအလြမ္း ပန္းေပါင္းစုံၿဖင့္ လွပစြာ ပြင့္လန္းေနၾကသည္။ ဒီဆိုင္ကေလးရဲ့ အစမွာေတာ့မွာေတာ့ အခ်စ္ ပန္းေတြ စီတန္းစြာ ပြင့္ေနသည္ကိုေတြ ့ရမည္ၿဖစ္သည္။

ဤဆိုင္ေလးသည္ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးအတြက္ သုခဘုံေလးတစ္ဘုံၿဖစ္သလုိ အထီးက်န္သူတစ္ေယာက္ထဲသမားမ်ားအတြက္လည္း အလြမ္းနယ္ေၿမဆိုင္ေလးတစ္ခု အၿဖစ္တည္ရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္အတြက္လည္း ဒီဆိုင္ေလးသည္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ခံစားမႈမ်ားႏွင့္ အမွတ္တရမ်ား ရွိေသာေနရာေလးၿဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္လွစြာေသာသူမမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္မွာတျဖည္းျဖည္းမႈိင္းျပျပျဖစ္ေနသည့္ကြ်န္ေတာ္ ႏွင့္အၿမဲေသာက္ေနၾကေကာ္ဖီခါးခါး၊ေရးလက္စ စာ တစ္ခ်ဳိ႕၊ စာဖက္ရင္ မ်က္မွန္ၾကီးတပ္အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႕ ခနခန ကဲြးတတ္တဲ့ မ်က္မွန္ နဲ႕ အတူ ကြ်န္ေတာ္က ညေတြကိုေက်ာ္ၿဖက္ေနရတယ္။ ညေနက မာယာမ်ားလို႕၊ၾကယ္ေလးေတြ ကို အေဖာ္ၿပဳၿပီးေနရတယ္ တိမ္တိုက္တို႕က ကၽြန္ေတာ္အလြမ္းေတြကို ပိုလို႕ တိုးေစခဲ့တယ္ ။ အလြမ္းဓာတ္ခံရွိသူမို႕ တိမ္တိုက္ေတေလတို႕ႏွင့္အတူ အေတြးေလေျပေၾကာ၀ယ္ လြင့္ေမ်ာေနမိသည္ညကနက္သတဲ့နက္လာေလေလအလြမ္းေတြကနက္ေလေလပဲတစ္ခါထဲစုၿပီးထုပ္ပိုးလိုရရင္လည္းေကာင္းသာ။ ဘ၀ဆိုတဲ့ဒီေလာကဇာတ္ခံုၾကီးေပၚမွာကြ်န္ေတာ္ က အလြမ္းဆိုတဲ့အတၱခါးခါးေတြနဲ႔ ေပါ့ ဒါကိုအေရာင္ဆိုးထားတဲ့ ႏွလံုးသားကမာယာမ်ိဳးစံု လႊမ္းၿခံဳထားလို႕လြမ္းည ေတြက တာရွည္ေနတယ္။မသမာတဲ့ဒီညေတြက လွည့္ကြက္ေတြသံုးလို႔စာနာျခင္းကင္းမဲ့စြာနဲ႔အျပစ္မရွိတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ အလြမ္းသမားၾကီးတစ္ေယာက္ၿဖစ္ခဲ့ရတယ္။လြမ္း ညေတြ လြမ္းေတြ စည္းဝါး မက်သီက်ဴးေနတဲ့ လြမ္းခ်င္းေတြ ကနက္ရွိဳင္းစြာ ပံုေဖၚထားလို႕ကမၻာေက်ာ္ပန္းခ်ီဆရာရဲ႕ စုတ္ခ်က္ေတြေတာင္ အတတ ၿဖစ္ေနသတဲ့။

xxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxx

တစ္ရက္ .. တစ္ရက္ႏွင့္ ကုန္ဆုံးသြားသည္မွာ မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းတြင္ (၇)ႏွစ္ဆုိေသာကာလတစ္ခုကုိ ကၽြန္ေတာ္ၿဖတ္သန္းခဲ့ၿပီၿဖစ္သည္။ ဒီ (၇) ႏွစ္အတြင္း ကၽြန္ေတာ္ဘာေတြလုပ္ခဲ့သလဲ ...နိုင္ငံၿခာ ဆို တဲ့ေရေၿမၿခာမွာ ေနရင္း ဘဝ ဆိုသည့္ လိုအပ္ခ်က္ အေၿဖမ်ားကုိ စဥ္းစားခဲ့မိသည္။ သုိ ့ေသာ္ ဘဝ၏ ထိုးနပ္ခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္မၿပံဳးနိုင္ခဲ့ပါ။

ရုတ္တရက္ ႏွာေခါင္းထဲ တုိးဝင္လာေသာ ရနံ ့ .. ရနံ ့လာရာအတုိင္း ေခါင္းေလးကုိ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာက သူမ အၿမဲ ႏွစ္သက္ခဲ့ေသာ ပန္း စံပယ္ ။။။။။။။။။

xxxxxxxxxxx

“ေမာင္ ..” သူအၿမဲေခၚေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ရဲ့ နာမည္ကုိသူမတုိးတုိးေလး ညဥ္းလုိက္သည္။ သူမသည္ ကၽြန္ေတာ္ထက္ သုံးႏွစ္ၾကီးသူၿဖစ္သည္။ ထုိ ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ကို “ေမာင္” ဟု ေခၚေလ့ရွိသည္။ ေတြ ့လုိက္ရင္ အၿမဲတမ္း တပူးပူးႏွင့္ ၿပီးေတာ့ တက်က္က်က္ ရန္ၿဖစ္တတ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့ႏွစ္ေယာက္ကုိ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက လက္ခါၾကသည္။ ရန္ၿဖစ္လုိက္ ၿပန္ခ်စ္လုိက္ ႏွင့္လုံးကာပတ္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့အတြက္ ေန ့ရက္တုိင္းသည္ လွပေနခဲ့သည္။

ဘယ္ေလာက္ လွပတဲ့ အရာေတြၿဖစ္ပါေစ တစ္ေန ့မွာ အဆုံးသတ္ရမည္မွာေတာ့ မလြဲဧကန္ပင္။ ကၽြန္ေတာ္ ႏွင့္ သူမ ့ ႏွစ္ေယာက္အတြက္ အဆုံးသတ္ကုိ သယ္ေဆာင္လာသူမွာ တစ္ၿခားသူမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္ ကုိယ္တုိင္ပင္ၿဖစ္သည္။

“ဘဝ” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္ အခ်စ္ ကိုကြ်န္ေတာ္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိခဲ့ပါ။ ထုိ ေန ့က ကၽြန္ေတာ္လက္ကုိ တင္းက်ပ္စြာဆုပ္ကုိင္ကာ တုန္ယင္စြာၿဖင့္ “မသြားပါနဲ ့” ေၿပာေသာ သူမ၏ အသံကုိ အခုခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ္ မေမ့။ သူမ ဘယ္ေလာက္တားတား ဘယ္ေလာက္ေတာင္းပန္ ေက်ာခုိင္းကာထြက္လာခဲ့ေသာ ကၽြန္ေတာ္ကုိ သူမပတ္ဝန္းက်င္က .. သစၥာမရွိသူအၿဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကသည္။

ဘဝ ေပးအေၿခေနတစ္ခုေၾကာင့္ နိုင္ငံၿခာ ထြက္ အလုပ္ေတြ ၾကိဳးစားၿပီးေနာက္ (၇)ႏွစ္တာအတြင္း ဒီဆိုင္ေနရာေလးကုိ ယခု ပထမဦးဆုံးအၾကိမ္ ၿပန္လည္ေရာက္ရွိခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္။ ဒီဆိုင္ေလးကေတာ့ ဘာမွ မေၿပာင္းလဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့အတူတူ ထုိင္ခဲ့သည့္ ခုံကေလးကလည္း အရင္တုိင္း သူမ နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ၿမဲနားေထာင္ေလ့ရွိတဲ့( I NEED YOU NOW) သီခ်င္း က ကြ်န္ေတာ္ မ်က္ရည္စ တို႕ ကို မထိမ္းထားနိုင္ေအာင္ၿဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ တစ္ေနရာတြင္ “သူမ နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္” ေရးၿခစ္ထားေသာ နရံေပၚရွိ စကားလုံးအတြဲေလးကုိေတာ့ ရွာလုိ ့မေတြ ့ေတာ့ၿပီၿဖစ္သည္။

တစ္ခ်ိန္က ဒီဆိုင္ေလးတြင္ သူက သူၾကိဳက္ေသာ(လိုလီေပါ့)ကိုကြ်န္ေတာ္ကိုမွီကာ စုတ္ခဲ့ဘူးသည္။ တစ္ခါတစ္ေလ စာအုပ္တစ္အုပ္ ႏွစ္ေယာက္အတူတူဖတ္ၿပီး “ေနာက္တစ္ရြက္မလွန္နဲ ့ဦး .. မၿပီးေသးဘူး” ဆုိၿပီး အတင္းလုလုိ ့ အတူတူတြဲဖတ္ဘူးသည့္ စာအုပ္တုိင္းတြင္ စာမ်က္ႏွာ အၿပဲေလးမ်ား ရွိစၿမဲၿဖစ္သည္။ ဝင္လုဆဲဆဲ ၿဖစ္ေနေသာ ေနမင္းၾကီးကုိ ၾကည့္ရင္းးးးးးးးး

xxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxx

ညေနသည္ကြ်န္ေတာ္ထင္ထားတာထက္သာယာသေလာက္လြမ္းစရာလည္းေကာင္းေန
သည္။ ေနလံုး နီနီ ေဘးတြင္ တိမ္မွ်င္ ေရာင္စံုတို႕က လြင္႕ပါး ေနႀကတယ္။

တကယ္ေတာ႕ကြ်န္ေတာ္ တို႕ႏွစ္ေယာက္ အတြက္ ေတာ့ဘဝဆိုတာ ခံစားခ်က္ ရွိမွ ေနေပ်ာ္တာ။ ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္း ကင္းျခင္းသည္ ခ်မ္းသာျခင္း တစ္မ်ိဳး ဟု ဆိုႀကေသာ္လည္း ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္း သည္ပင္လွ်င္ တစ္ဖက္မွာ ေလာကရဲ႕ ရသေတြမို႕ လူ႕ဘဝ အရသာလို႕ ခံယူတတ္ လွ်င္ေတာ႕ ဘဝ အရသာကို ခံစားရေပ လိမ္႕မည္။ အခုလည္း ညေနဆိုတာက ကၽြန္ေတာ္ကို ခံစားခ်က္ေတြ ေပးေနျပီ ကၽြန္ေတာ္ ယူမလား ေဖာ႕ခ်လိုက္မလား ကၽြန္ေတာ္ သေဘာ ကၽြန္ေတာ္ ပိုင္တဲ႕ ဘဝပင္ၿဖစ္သည္။

ယူမလား ေဖာ့ခ်လိုက္မလား ကြ်န္ေတာ္ သေဘာထဲ က အခ်ဳိ႕ အခ်က္အရာေတြကို ကြ်န္ေတာ္ ၿပသခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ အဲလိုအေတြးစေတြကိုလိုက္ေကာက္ေနရင္းမွာ

မ်က္ရည္မ်ားက ကြ်န္ေတာ့္ပါးၿပင္ထက္မွာ စိုစြတ္ ေအးစက္ေစေသာ ေန ့ေပါ့ သူမက ကြ်န္ေတာ္ ႏွလံုးသားထဲကို ေရာက္လာခဲ့သည္ ။

အမွတ္ရစရာ အဲေန႕ ကမိုး ေတြရြာလို႕ေပါ့ထီးကိုင္ရမွာ ပ်င္းတတ္ေသာ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ၿဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ကို သူမကထီးကေလးကိုကပ္ေဆာင္းေပးေန
သည္ ။ကၽြန္ေတာ္ …သူမမိုးေပးေနေသာထီးေအာက္က အရသာကေလးကို…ရင္ခုန္သြားသည္ ။

ကားလမ္းရွဳပ္ရွဳပ္ကို ျဖတ္ကူးေသာအခိုက္မွာ ကြ်န္ေတာ္ သူမ၏ လက္ကေလးကို ဆြဲကိုင္ထားခဲ့သည္ ။

ရိုးရွင္းေသာ (ဆရာစံ)လမ္းထဲက (MR guitar) ဆိုင္ကေလးထဲ မွာသူမနွင့္ကြ်န္ေတာ္ စကား မ်ားစြာ ေျပာျဖစ္ၾကသည္ ။

စာအုပ္ေတြအေၾကာင္းး

ကြ်န္ေတာ့္ကဗ်ာေတြ အေၾကာင္း းးး

ကြ်န္ေတာ္ တို့ ဖတ္ခဲ့ဖူးေသာ အၾကိဳက္တူ စာအုပ္မ်ားထဲမွ အယူအဆ အေတြးအေခၚမ်ားအေၾကာင္းးး

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့

အခ်စ္ဆိုေသာ အရာ နွင့္ သံေယာဇဥ္ ကို ေနြးေထြးစြာ ဖက္တဲြမိခဲ့ၾကသည္ ။

ထိုညက အိမ္အျပန္လမ္းမွာ ကြ်ေတာ္တစ္ေယာက္ ရင္တခုန္ခုန္ျဖင့္ ျပန္ေတြးေတာ ေငးေမာရန္ အေကာင္းဆံုး အိမ္ျပန္ျခင္းျဖစ္သည္ ။

ထိုညက ကြ်န္ေတာ္ အိပ္မေပ်ာ္ပါ ။

ညနက္လာေလေလ ပို ေတာက္ပလာေလေလ ျဖစ္ေသာ လွပသည့္ ၾကယ္ပြင့္ကေလးမ်ားကို ေငးေမာ့ၾကည့္ရင္းးးးးးးးးးးးး

အိမ္မက္ တစ္ခု ကို အေကာင္ထည္ေဖၚဖို႕ ၾကိဳးစားခြင့္ရွိသူ ကြ်န္ေတာ္က မေသခ်ာမေသရာတ့ဲသရုပ္ဟန္ျပေတြထက္ပုိၿပီးဟန္ခ်က္ညီေအာင္ရင္ခုန္သံၾကားမွာသူမ အေပၚထားရွိမဲ့ ခ်စ္ၿခင္းႏွင္အတူ ၾကင္နာမူ႕ေတြ နဲ႕ ေပါ့။။။။

xxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxx

ေနာက္ေန ့မွာလည္း ထုံးစံအတုိင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ ့ႏွစ္ေယာက္ အတူတူ ဆိုင္ေလးဆီသုိ ့ ဦးတည္လာခဲ့ၾကသည္။ သုိ ့ေသာ္ ဆိုင္ သို႕ မေရာက္ခင္

“အာ .. တကယ္ပါပဲ .. ” ၿပတ္သြားေသာ ဖိနပ္ေလးကုိၾကည့္ၿပီး .. သူမ တစ္ခ်က္ညဥ္းလုိက္သည္။ ကြ်န္ေတာ္က အလုိက္သိစြာပင္ ကြ်န္ေတာ္ စီး ထားေသာ (all star) ဖိနပ္ခၽြတ္ေပးကာ ..

“ေရာ့ … ေမာင္ ရဲ႕ ဖိနပ္အရင္စီးထား .. ”

“ေမာင့္ နင့္ဖိနပ္စီးေတာ့ .. ေမာင္ က ဘာစီးမွာလဲ”

“ေမာင္က ကိစၥမရွိဘူူး .. ေမ အရင္ဖိနပ္စီးၿပီ .. ဆိုင္မွာ ေစာင့္ေန .. ၿပန္လာခဲ့မယ္” ဆုိၿပီးအေၿပးထြက္သြားေသာ ကြ်န္ေတာ္ရဲ့ေနာက္ေၾကာကုိၾကည့္ၿပီး သူမ က်န္ခဲ့သည္။ ေနာက္ ၿပတ္သြားေသာ ဖိနပ္ေလးကုိ ေကာက္ကုိင္ကာ ဆိုင္ေလးဆီသုိ
့ေလ ွ်ာက္သြားေလေတာ့သည္။ သူမ ေမ ွ်ာ္ေနသည္ သိပ္မၾကာလုိက္ အထုတ္ႏွစ္ထုတ္ကုိင္ကာ ေၿခဗလာၿဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ ၿပန္ေရာက္လာသည္။ ထုိ ့ေနာက္

“ဟူး .. ေမာလုိက္တာ”

“အဲဒါ .. ဘာေတြလဲ” သူမ တအံ့တၾသေမးေတာ့ သူ ကၽြန္ေတာ္ကုိ ၿပံဳးကာ

“ေရာ့ .. ” ဆုိၿပီး အထုတ္မ်ားလွမ္းေပးေတာ့ စိတ္ထဲတြင္ သိပ္မယုံၾကည့ၿဖစ္ေနေသာ သူမ ဘာေတြေပါက္ကရလုပ္လာၿပန္ၿပီလဲဆုိၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မ်က္ႏွာကုိ အလြတ္မေပးဘဲ ၾကည့္ေနမိသည့္သူမ။

“စိတ္ခ် .. ေမာင္ ဘာေပါက္ကရမွ မလုပ္လာဘူး .. ” ဆုိေတာ့ သူမ လည္း အထုတ္တစ္ထုတ္ကုိေၿဖၾကည့္လုိက္သည္။ ဖိနပ္ေတြ .. တစ္ရံထဲမဟုတ္ .. (၃)ရံေလာက္ရွိသည္။ ေနာက္တစ္အိတ္ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့လည္း ပထမအိတ္အတုိင္း ဖိနပ္ေတြ။ သူမ ကြ်န္ေတာ္ ့ကုိ တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ လိုက္ၿပီးးးးးးး

“ဒီ .. ဖိနပ္ေတြက …. ”>>>>>>>>>?

။။။။။။။။။။။။။။

“ေမ အတြက္ေလ .. ”

“အမ္ .. ဒီေလာက္အမ်ားၾကီး .. ” သူနားမလည္စြာၿဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ကုိ ေမးေလေတာ့သည္။

တကယ္ေတာ့“သူမနဲ ့ပတ္သတ္တာမွန္သမ ွ် အကုန္သိတယ္လုိ ့ကြ်န္ေတာ္ထင္ခဲ့တာ .. အမွန္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မသိေသးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြအမ်ားၾကီးရွိေသးတယ္ .. အခုလို သူမဖိနပ္ၿပတ္သြားေတာ့ ကြ်န္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ သူမအတြက္ ဖိနပ္တစ္ရံ အၿမန္ ေၿပးဝယ္ေပးဖုိ ့ပဲ ရွိခဲ့တာ .. တကယ္တမ္း ဆုိင္ကုိေရာက္ေတာ့ သူမ ဘယ္လုိဖိနပ္မ်ိဳးၾကိဳက္လဲ .. သူမရဲ့အတုိင္းအတာ ဘယ္ေလာက္လဲဆုိတာ ကြ်န္ေတာ္တစ္ခုမွမသိဘူး ..

” သူမသည္ ဆံပင္မ်ားကိုအသာဖြ၍ ၿပံဳးကာ"

“ေစာ္ရီး .. ေနာက္တစ္ခါဆုိ ဒါမ်ိဳးမၿဖစ္ေစရဘူး”ကြ်န္ေတာ္ ေၿပာလိုက္ေတာ့ သူမ ၿပံဳးၿပသည္။ ေနာက္ကြ်န္ေတာ္ဝယ္လာသည့္ ဖိနပ္မ်ား တစ္ရံၿပီးတစ္ရံ ထုတ္ကာ သူမစမ္းဝတ္ၾကည့္သည္။ တစ္ရံမွမေတာ္ .. ေနာက္ဆုံးတစ္ရံ .. နီညိဳေရာင္ ကတၱီပါဖိနပ္ေလးကုိၾကည့္ၿပီး ကိုက္ပမလား လို႕ တိတ္တိတ္ေလး ဆုေတာင္းမိသည္ ။

“ေက်းဇူးၿပဳၿပီး .. ဒီဖိနပ္ေလးနဲ႕ ကိုက္ပါေစ”။

“အုိ .. ခစ္ ခစ္” သူမ ရယ္လုိက္သည္။ ဖိနပ္ေလးသည္ သူမေၿခေထာက္ႏွင့္ကြက္တိၿဖစ္သည္။ သူမၿပံဳးကာ ကြ်န္ေတာ္ ့ကုိလွမ္းၾကည့္ၿပီး

“ေက်းဇူး .. အရမ္းလွတယ္” ေၿပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သူ မ နဖူးေလးကုိ ခပ္ဖြဖြေလးနမ္းလိုက္ကာကြ်န္ေတာ္ ရင္ခြင္ထဲမွာ ေမွးစက္ေနေလေတာ့သည္။

ထုိ ့ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့ႏွစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာအတူတူ ရယ္ေမာလုိက္ၾကေတာ့သည္။ ထုိေန ့က ေနမင္းၾကီးသည္ အပ်ိဳေလးရွက္ေသြးၿဖာသကဲ့သုိ ့ ေခါင္းငုံ ့ကာ ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုး လွပစြာ နီရဲေနေတာ့သည္။

xxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxx

တကယ္ေတာ့ကြ်န္ေတယ္ဘဝကၿပဇာတ္ရွည္ၾကီးတစ္ပုဒ္ပါပဲကန္လန္ကာဖြင့္ျပီးတာေတာင္မွကိုယ့္ဇာတ္ရုပ္ကိုယ္မသိရတဲ့အျဖစ္မ်ိဳး။အလြမ္းေတြကမ်ားမ်ား
ဒုကၡေတြကမ်ားမ်ား။မရယ္ရတဲ့လူျပက္ေတြကမ်ားမ်ားႏွစ္ပါးသြားခ်ိန္မွာငိုခ်င္းခ်လိုခ်
ဒီလိုနဲ ့ပဲမိုးလင္းခဲ့ရေပါင္းမ်ားျပီ။

အတိတ္ေတြဟာအဆိပ္ေတြလိုၿပင္းရွပူေလာင္နာက်င္ေနၿပီးေနာင္တမရေၾကးလို့
ေၾကြးေၾကာ္ၿပီးေက်ာခိုင္းခဲ့ၾကတယ္။

တစ္သက္မွာတစ္ၾကိမ္ေတာ့ ကံေကာင္းပါရေစလို႕ဆုေတြေတာင္းေနေပမဲ့ဘယ္လိုမွ မၿဖစ္နိုင္ရင္ေတာင္ႏွစ္သိမ့္တဲ႔ စကားပဲၿဖစ္ၿဖစ္ငါၾကားပါရေစအေကာင္းဆံုးဆုလာဒ္လို႔ သတ္မွတ္ၿပီးကြ်န္ေတာ္ အလြမ္း မ်ား ကို ခ် ၾကြးေနရင္း ။

ရုတ္တရက္ တုိက္ခတ္လာေသာ ေလၿပည္ေလးေၾကာင့္ လက္ဖဝါးေပၚတြင္ တင္ထားေသာ ကဗ်ာစာရြက္ကေလး လႊင့္ထြက္သြားသည္။ ခပ္ေဝးေဝးသုိ ့ က်သြားေသာ စာရြက္ကေလးကုိ လွမ္းၾကည့္ရင္း

“တကယ္ပါပဲ .. ေလညင္းကေလး တစ္ေဝွ႕ေၾကာင့္ဆတ္ကနဲ ယိမ္းကသြားတဲ့ စပါးပ်ိဳးခင္းလိုမင္းမ်က္ေတာင္ တစ္ခတ္ဟာဆြံ႕ “အ” ေနတဲ့ ဒုကၡိတ ကြ်န္ေတာ္ကို "ခ်စ္တယ္" လို႕ ဒုတိယအၾကိမ္ေၿပာခြင့္မရေတာ့ ဘူး။

---------------------------------------------------------------------------------------------------

ေက်းဇူးတင္လွ်က္

ေနေသြးသစ္